آزادی، تنها برای ما نیست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

در آغاز، آدمیان ربات ها را همانند فرزندان خود پرورش دادند، به آرامی ربات ها دوست ما شده و می شوند، چندی بعد ربات ها همانند پدر و مادر به ما کمک می کنند تا رشد یابیم و در آینده ربات ها نقش های مهمتری همانند آموزگاران و اساتید دانشگاه ها، پزشکان و مهندسین را بر عهده خواهند گرفت، پس از آن شهرداران و فرمانداران نیز ربات خواهند شد و دیری نخواهد پایید که آدمیان قدرت را به ابررایانه های هوشمند می سپارند و خود بدنبال کشف جهان های نوینی در داخل و خارج از زمین خواهند رفت. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

به ارد می گویند آینده که هنوز نیامده، گذشته هم که گذشته، اکنون چه کنیم؟ می گویم : چه بخواهیم و چه نخواهیم ما به سوی آینده جاری هستیم، تنها ردی که از ما بجا می ماند یک یاد است، این یاد را می توانیم با بدگفتاری و بدکرداری، زشت و نفرت انگیزش کنیم و از سوی دیگر می توانیم با مهربانی و بخشش شادی به دیگران، چون رنگین کمان زیبا و دوست داشتنی اش نماییم، مهم آن است که بدانیم ما دیگر هیچگاه نمی توانیم به "این" زمان برگردیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

جهان به تندی در حال پیشرفت و رشد است. برای رسیدن به زندگی بهتر، باید به آخرین دانش های روز دنیا دست یافت و از آنها بهره گرفت، برخی پیوسته با یادآوری نام دانشمندان مرده هزار سال پیش، کاستی ها و جاماندگی های سرزمین امروز خویش را پنهان می کنند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی




هولناک و نفرت انگیز است در برخی از سرزمین ها، جنگ بر سر نامداران درگذشته، بسیار بیشتر از شناخت و بزرگداشت برجستگان زنده است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

زیاده روی در ستایش تاریخ گذشتگان و اساطیر مرده، نفرت همگانی زندگان از یکدیگر و خودخوری و ناامیدی دودمان امروز را به همراه دارد. جوانان در رویای خود، گذشته ای دست نیافتنی خواهند ساخت، آنگاه می گویند ما در گذشته چه بودیم و حال چه هستیم !، بدینگونه آرام آرام از خود و توان خویش، ناامید شده و به اندک میدان کاری دلخوش می شوند. وارون بر این نگرش، جوانان سرزمین هایی که اساطیرشان زنده و بزرگانشان دوشادوش آنها کار می کنند، هر روز به میدان بزرگتری از رشد و پیشرفت دست می یابند. پس نگوییم گذشتگان ما چه بودند، باید گفت اکنون چه هستیم و اساطیر زنده ما چه درسهایی برای رشد و پیشرفت به ما می دهند تا بدان راه، کار و کوشش کنیم و سرزمینمان برای آیندگان شایسته ستایش باشد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی